Οπλισμός (Τόξο & Ακόντιο)

Τίτλος

Ακόντιο

Κατηγορία

Αρχαίος Οπλισμός

Διαστάσεις

Μήκος από 1,35μ. μέχρι 1,80μ.

Γενική εισαγωγή

Το ακόντιο ήταν ένα όπλο σαν το δόρυ, αλλά βραχύτερο και ελαφρύτερο, το οποίο έριχναν εναντίον των αντιπάλων από απόσταση. Όπως αποδεικνύουν τα σχετικά ευρήματα, το ακόντιο ως πολεμικό εργαλείο χρησιμοποιούνταν από τον 7^ο αιώνα. Στον Όμηρο αναφέρεται πολύ συχνά η χρήση του και μάλιστα στους βαριά οπλισμένους πολεμιστές οι οποίοι ξεκινούσαν πρώτα με τη ρίψη του ακοντίου.

Το ακόντιο το χρησιμοποιούσαν οι πολεμιστές που είχαν δύο και τρία δόρατα, διαφορετικού μεγέθους συχνά, ώστε να ρίχνουν ένα ή δύο εναντίον του αντιπάλου, κρατώντας το βαρύτερο για τον αγώνα εκ του συστάδην. Αργότερα μάλιστα συγκρούονταν και ειδικά σώματα ακοντιστών ως τμήματα ελαφρού πεζικού.

Περιγραφή

Το μήκος του ακοντίου ήταν αρκετό και η αιχμή του ήταν μικρότερη από την αιχμή του δόρατος. Σε αρκετές περιπτώσεις για να ενισχύεται η φόρα του και να φτάνει σε μεγαλύτερη απόσταση, διέθετε στη λαβή του, στο κέντρο περίπου του κονταριού, ένα περιτύλιγμα από κορδόνι. Το σύνηθες βεληνεκές του ήταν κάτω από είκοσι μέτρα.

Η χρήση του ακοντίου προϋπέθετε σχετική άσκηση, ώστε να φεύγει μακριά και να κατευθύνεται κάπου με ακρίβεια.

Χρήση

Επιθετικό όπλο των αρχαίων.

Τίτλος

Τόξο

Κατηγορία

Αρχαίος Οπλισμός

Γενική εισαγωγή

Το τόξο, αρχαίο όπλο με συνεχή παρουσία στην Κρήτη, όπου και πρωτοεντοπίζεται, ήταν όπλο που έριχνε βέλη σε απόσταση. Στην ηπειρωτική Ελλάδα ύστερα από τα μυκηναϊκά χρόνια, η χρήση του τόξου μαρτυρείται από τον 8^οαιώνα. Στον Όμηρο το τόξο αναφέρεται συχνά και στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα.

Περιγραφή

Το τόξο ήταν κατασκευασμένο από ξύλο κρανιάς, σκληρό αλλά και ελαστικό, και αποτελούνταν από ένα καμπύλο στέλεχος ισχυρό και εύκαμπτο. Η χορδή του τόξου που δένονταν στα δύο άκρα του στελέχους, ήταν κατασκευασμένη από νεύρα ή συνεστραμμένα έντερα ζώων. Τα βέλη του τόξου, ιός ή οϊστός, ήταν μικρογραφία του ακοντίου με μήκος 0,45μ. έως 0,60 μ. Η αιχμή του βέλους ήταν σιδερένια ή ορειχάλκινη, ενώ στην αντίθετη προς την αιχμή πλευρά το βέλος διέθετε χάραγμα, τη γλυφίδα, για να εισέρχεται μέσα στηνευρά. Τα βέλη ήταν τοποθετημένα σε ειδική θήκη με πώμα, τη φαρέτραπου χωρούσε έως είκοσι βέλη. Η θήκη του τόξου λεγόταν γωρυτός.

Χρήση

Επιθετικό όπλο των αρχαίων.

Η χρήση του τόξου γινόταν ως εξής: πρώτα τοποθετούνταν το βέλος με το πίσω άκρο του στο μέσον της νευράς με κατεύθυνση προς το κέντρο του στελέχους. Έπειτα οι πολεμιστές τέντωναν το τόξο και αφού σκόπευαν, άφηναν τη νευρά. Η επανατακτική φορά της νευράς δημιουργούσε προωθητική δύναμη και έτσι εκτοξεύονταν το βέλος με ορμή και διατρητική ικανότητα. Η εξάσκηση ήταν απαραίτητη για την ακρίβεια στη σκόπευση, αλλά και για το μεγάλο βεληνεκές, που μπορούσε να φτάνει και τα 200 μέτρα. Η συγκεντρωτική εκτόξευση εναντίον αντίπαλου στρατού σε πυκνό σχηματισμό ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική.

πηγη