Τέκνα Ελλάδας, παιδιά του Ορφέα
για των ηρώων σας, την αντροσύνη
κι άξιοι, σαν την ορμή του Βορέα
μ’ εύφημο μνεία τιμώ και μ’ οδύνη
τις συμφορές που ο χρόνος δεν σβήνει
μέσα στις σκέψεις που χρίζουν ελπίδες
σαν οι ψυχές τριγυρνούν εν ειρήνη
στις ιερές μας, χαμένες πατρίδες.
Με των βαρβάρων, του μίσους ρομφαία
σαν εκδιωχθήκατε , δίχως αισχύνη
έρμαια γίνατε στον εισβολέα
με την συνθήκη του χάρου, εκείνη
κι έφερε την αποφράδα σαν δίνη
μ’ αίμα, τσεκούρια, φωτιές και λεπίδες
θρήνος, κλαυθμός κι οδυρμός για να μείνει
στις ιερές μας, χαμένες πατρίδες.
Τόπους αφήσατε τόσο βιαία
μα στις καρδιές, η παράδοση κλίνει
τη πατρική κι αλησμόνητη γαία
κι όλη η θλίψη μας, μοιάζει γαλήνη
μνήμες που φύονται σαν ιριδίδες
πρόσφορα, ως εθνική μας ευθύνη
στις ιερές μας, χαμένες πατρίδες.
Την ιστορία, σαν έχουν λαμπρύνει
μ’ αίμα Ελλήνων, γραμμένες σελίδες
στέφανο χάρισαν, με μνημοσύνη
στις ιερές μας, χαμένες πατρίδες.
______________________________________
* Μπαλάντα _ ενδεκασύλλαβη σε μέτρο δακτυλικό *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου