Υάδες (μυθολογία) Στην ελληνική μυθολογία οι Υάδες, λέξη που σημαίνει «οι της βροχής», ήταν αδελφές Νύμφες, που έφερναν τη βροχή (από το αρχαίο ρήμα υώ = βρέχω).
Οι Υάδες ήταν κόρες του Άτλαντα (ή του Ύαντα, κατά τον Υγίνο στο Poeticon Astronomicon) και της Βοιωτίας. Στην επικρατέστερη εκδοχή πάντως, ο Ύας ήταν αδελφός τους. Μετά τον θάνατο του Ύαντα σε κυνηγετικό δυστύχημα (από ένα λιοντάρι κ
ατά μία εκδοχή), οι Υάδες άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα (μια μυθολογική αιτιολόγηση για το «κλάμα» της βροχής). Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μετεμόρφωσαν σε αστέρια. Είναι το γνωστό στην Αστρονομία ανοικτό σμήνος αστέρων Υάδες, στην κεφαλή του ταύρου τoυ ομώνυμου αστερισμού. Και πραγματικά, η εμφάνιση του σμήνους αυτού πριν την αυγή (η εώα επιτολή τους) προμήνυε κάθε χρόνο το τέλος του ξερού καλοκαιριού και τις πρώτες βροχές για τις μεσογειακές χώρες.
Τα ονόματα των Υάδων ποικίλλουν στους διάφορους μυθογράφους. Η επικρατέστερη ίσως εκδοχή θέλει τα ονόματά τους να είναι τα εξής: Φάολα, Αμβροσία, Ευδώρα, Κορωνίς και Πολυξώ. Σε αυτές προστίθενται συνήθως η Θυώνη και η Προδίκη, κόρες του Ύαντα από την Αίθρα.
Οι Υάδες συγχέονται κάποτε με τις Πλειάδες, αλλά και με τις Νυσιάδες Νύμφες που ήταν οι τροφοί του θεού Διονύσου, σε κάποιες παραδόσεις.
Υάδες (Αστρονομία)
Οι Υάδες είναι ένα ανοικτό αστρικό σμήνος ορατό με γυμνό μάτι στον αστερισμό Ταύρο.
Οι Υάδες (Hyades) στην Αστρονομία είναι ένα ανοικτό αστρικό σμήνος στον αστερισμό Ταύρο. Είναι γνωστό και με τα ονόματά του από καταλόγους σμηνών, Melotte 25 (Mel 25) και Collinder 50 (Col 50). Οι φωτεινότεροι αστέρες του σχηματίζουν ένα σχήμα «Λ» στον ουρανό, μαζί με τον ερυθρό γίγαντα Αλντεμπαράν, τον φωτεινότερο αστέρα σε όλο τον αστερισμό, που όμως στην πραγματικότητα δεν ανήκει στο σμήνος. Οι Υάδες θεωρούνται το πλησιέστερο αστρικό σμήνος στη Γη, σε απόσταση 151 έτη φωτός ή 46 παρσέκ (pc).
Για τον λόγο αυτό, η απόσταση των Υάδων ήταν ένας πολύ σημαντικός αριθμός για τους ερευνητές αστρονόμους, αφού ξεκινώντας από αυτή την απόσταση μπορούσαν να προσδιορίσουν τη γενικότερη κλίμακα αποστάσεων στον Γαλαξία, και από εκεί σε ολόκληρο το Σύμπαν. Τελικώς, ο αστρομετρικός δορυφόρος HIPPARCOS επιβεβαίωσε την παραπάνω τιμή.
Οι ουρανογραφικές συντεταγμένες του κέντρου του σμήνους είναι περίπου ορθή αναφορά 04h 27m και απόκλιση +15° 52′ (εποχή 2000,0). Το συνολικό φαινόμενο μέγεθος του σμήνους είναι +0,5. Η πραγματική μέση διάμετρος του σμήνους είναι περίπου 75 έτη φωτός (γωνιακή 330 λεπτά της μοίρας), αλλά η κυρίαρχη κεντρική του ομάδα είναι μόλις 10 έτη φωτός σε διάμετρο. Το Διάγραμμα Hertzsprung-Russell των Υάδων υποδεικνύει ότι η ηλικία των Υάδων είναι 625 ± 50 εκατομμύρια έτη. Πιθανότατα σχηματίσθηκαν από το ίδιο μοριακό νέφος με το σμήνος Φάτνη.
Υάδες (Ιστορία)
Επειδή φαίνονται εύκολα με γυμνό μάτι τις νύκτες, οι Υάδες ήταν γνωστές από την προϊστορική εποχή. Αναφέρονται από τον Όμηρο (περ. 750 π.Χ.;). Ο πρώτος που σκέφθηκε να εντάξει αυτό το σμήνος σε κάποιο κατάλογο φαίνεται ότι υπήρξε ο Giovanni Batista Hodierna το έτος 1654. Ο Λιούις Μπος (Lewis Boss) απέδειξε πρώτος, το 1908, ότι αυτή η διάταξη των αστέρων ήταν αστρικό σμήνος. Ο Σαρλ Μεσιέ χρησιμοποιούσε αστρικούς χάρτες που περιείχαν και ονομάτιζαν τις Υάδες, αλλά δεν τις συμπεριέλαβε στον περίφημο κατάλογό του.
Τα ονόματα των Υάδων ποικίλλουν στους διάφορους μυθογράφους. Η επικρατέστερη ίσως εκδοχή θέλει τα ονόματά τους να είναι τα εξής: Φάολα, Αμβροσία, Ευδώρα, Κορωνίς και Πολυξώ. Σε αυτές προστίθενται συνήθως η Θυώνη και η Προδίκη, κόρες του Ύαντα από την Αίθρα.
Οι Υάδες συγχέονται κάποτε με τις Πλειάδες, αλλά και με τις Νυσιάδες Νύμφες που ήταν οι τροφοί του θεού Διονύσου, σε κάποιες παραδόσεις.
Υάδες (Αστρονομία)
Οι Υάδες είναι ένα ανοικτό αστρικό σμήνος ορατό με γυμνό μάτι στον αστερισμό Ταύρο.
Οι Υάδες (Hyades) στην Αστρονομία είναι ένα ανοικτό αστρικό σμήνος στον αστερισμό Ταύρο. Είναι γνωστό και με τα ονόματά του από καταλόγους σμηνών, Melotte 25 (Mel 25) και Collinder 50 (Col 50). Οι φωτεινότεροι αστέρες του σχηματίζουν ένα σχήμα «Λ» στον ουρανό, μαζί με τον ερυθρό γίγαντα Αλντεμπαράν, τον φωτεινότερο αστέρα σε όλο τον αστερισμό, που όμως στην πραγματικότητα δεν ανήκει στο σμήνος. Οι Υάδες θεωρούνται το πλησιέστερο αστρικό σμήνος στη Γη, σε απόσταση 151 έτη φωτός ή 46 παρσέκ (pc).
Για τον λόγο αυτό, η απόσταση των Υάδων ήταν ένας πολύ σημαντικός αριθμός για τους ερευνητές αστρονόμους, αφού ξεκινώντας από αυτή την απόσταση μπορούσαν να προσδιορίσουν τη γενικότερη κλίμακα αποστάσεων στον Γαλαξία, και από εκεί σε ολόκληρο το Σύμπαν. Τελικώς, ο αστρομετρικός δορυφόρος HIPPARCOS επιβεβαίωσε την παραπάνω τιμή.
Οι ουρανογραφικές συντεταγμένες του κέντρου του σμήνους είναι περίπου ορθή αναφορά 04h 27m και απόκλιση +15° 52′ (εποχή 2000,0). Το συνολικό φαινόμενο μέγεθος του σμήνους είναι +0,5. Η πραγματική μέση διάμετρος του σμήνους είναι περίπου 75 έτη φωτός (γωνιακή 330 λεπτά της μοίρας), αλλά η κυρίαρχη κεντρική του ομάδα είναι μόλις 10 έτη φωτός σε διάμετρο. Το Διάγραμμα Hertzsprung-Russell των Υάδων υποδεικνύει ότι η ηλικία των Υάδων είναι 625 ± 50 εκατομμύρια έτη. Πιθανότατα σχηματίσθηκαν από το ίδιο μοριακό νέφος με το σμήνος Φάτνη.
Υάδες (Ιστορία)
Επειδή φαίνονται εύκολα με γυμνό μάτι τις νύκτες, οι Υάδες ήταν γνωστές από την προϊστορική εποχή. Αναφέρονται από τον Όμηρο (περ. 750 π.Χ.;). Ο πρώτος που σκέφθηκε να εντάξει αυτό το σμήνος σε κάποιο κατάλογο φαίνεται ότι υπήρξε ο Giovanni Batista Hodierna το έτος 1654. Ο Λιούις Μπος (Lewis Boss) απέδειξε πρώτος, το 1908, ότι αυτή η διάταξη των αστέρων ήταν αστρικό σμήνος. Ο Σαρλ Μεσιέ χρησιμοποιούσε αστρικούς χάρτες που περιείχαν και ονομάτιζαν τις Υάδες, αλλά δεν τις συμπεριέλαβε στον περίφημο κατάλογό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου